Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

а в е ё и л н о р с т у ф х ч ш ы ь э ю я

прижива́ться несов.

1. прыжыва́цца; (осваиваться) асво́йвацца; (привыкать) прывыка́ць;

2. (о растениях) прыжыва́ць, прыжыва́цца; (приниматься) прыма́цца.

приживи́ть сов. прыжыві́ць; (прирастить) прырасці́ць;

приживи́ться прыжы́ць, мног. папрыжыва́ць, прыжы́цца, мног. папрыжыва́цца; (прирасти) прырасці́, мног. папрыраста́ць; (срастись) зрасці́ся, мног. пазраста́цца.

прижи́вка ж., разг., приживле́ние ср.

1. (действие) прыжыўле́нне, -ння ср.; прыро́шчванне, -ння ср.; см. приживи́ть;

2. (состояние) прыжыва́нне, -ння ср.; прыраста́нне, -ння ср.; зраста́нне, -ння ср.; см. приживи́ться;

прижи́влённый прыжы́ўлены; прыро́шчаны;

приживля́ть несов. прыжыўля́ць; (приращивать) прыро́шчваць;

приживля́ться

1. прыжыва́ць, прыжыва́цца; (прирастать) прыраста́ць; (срастаться) зраста́цца;

2. страд. прыжыўля́цца; прыро́шчвацца; см. приживля́ть.

прижига́ние прыпяка́нне, -ння ср.;

прижига́ть несов., мед. прыпяка́ць;

прижига́ться страд. прыпяка́цца;