Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пригова́ривать несов.

1. (выносить приговор) прыгаво́рваць; прысу́джваць;

2. (говорить что-л. делая) разг. прымаўля́ць, прыгаво́рваць;

пригова́риваться страд. (присуждаться) прыгаво́рвацца; прысу́джвацца.

пригово́р м.

1. (судебный) прыгаво́р, -ру м.; прысу́д, -ду м.;

вы́нести пригово́р вы́несці прыгаво́р;

оправда́тельный пригово́р апраўда́льны прыгаво́р;

сме́ртный пригово́р смяро́тны прыгаво́р (прысу́д);

привести́ пригово́р в исполне́ние прыве́сці прыгаво́р (прысу́д) у выкана́нне;

2. (постановление) пастано́ва, -вы ж.; (решение) рашэ́нне, -ння ср.;

3. перен. прысу́д, -ду м., прыгаво́р, -ру м., вы́рак, -ку м.;

что ни сло́во — пригово́р што ні сло́ва — прысу́д (вы́рак);

4. (прибаутка) обл. пры́маўка, -кі ж., прыгаво́рка, -кі ж.;

голова́ с покло́ном, язы́к с пригово́ром погов. галава́ з пакло́нам, язы́к з прыгаво́ркай.

приговорённый прыгаво́раны; прысу́джаны;

приговори́ть сов. прыгавары́ць; прысудзі́ць.

пригово́рка разг., нар.-поэт. пры́маўка, -кі ж., прыгаво́рка, -кі ж.

пригоди́ться сов. спатрэ́біцца.

приго́дность прыда́тнасць, -ці ж., прыго́днасць, -ці ж.;

приго́дный прыда́тны, прыго́дны.

приго́жесть обл., нар.-поэт. прыгажо́сць, -ці ж., прыго́жасць, -ці ж.;