привя́зчивый
1. (склонный к чувству привязанности) прыхі́лісты; схі́льны да лю́басці (да замілава́насці, да адда́насці);
2. (придирчивый) прыдзі́рлівы, прычэ́плівы.
привя́зывание
1. прывя́званне, -ння ср.;
2. прывя́званне, -ння ср.; см. привя́зывать 1, 2;
привя́зывать несов.
1. прывя́зваць;
2. стр., архит. прывя́зваць;
3. перен. (располагать, склонять к себе) схіля́ць; (вызывать, внушать чувство привязанности) выкліка́ць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлекать) прыва́бліваць;
привя́зываться
1. (привязывать себя, прикрепляться) прывя́звацца;
2. перен. (чувствовать привязанность) адчува́ць (пачува́ць, мець) прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (любить) любі́ць; (привыкать) прывыка́ць;
3. перен. (придираться, приставать) чапля́цца, прывя́звацца, прыдзіра́цца;
4. страд. прывя́звацца; см. привя́зывать 1, 2.
при́вязь пры́вязь, -зі ж.;
◊
держа́ть язы́к на при́вязи трыма́ць язы́к на пры́вязі.
привя́ливать несов. прывя́льваць;
привя́лить сов. прывя́ліць.
привя́нуть сов., разг. прывя́нуць, прывя́ць.
пригада́ть сов., обл., нар.-поэт. (найти выход) прыду́маць.
прига́р м.
1. (корка) прыга́рка, -кі ж.;
2. техн. прыга́р, -ру м.;