Verbum

приворожи́ть сов.

1. прываражы́ць, прычарава́ць;

2. перен. зачарава́ць, захапі́ць, прыва́біць.

приворо́т м., уст., обл. ча́ры, -раў ед. нет, чараўні́цтва, -ва ср., мн. нет, нагаво́р, -ру м.

привороти́ть сов.

1. разг. прывярну́ць;

привороти́ть ка́мень к стене́ прывярну́ць ка́мень да сцяны́;

2. прост. (повернув, подъехать) прывярну́ць, падвярну́ць;

привороти́ть к крыльцу́ прывярну́ць (падвярну́ць) да га́нка;

3. (пристать к берегу) прыста́ць, прыча́ліць;

4. уст., прост. прычарава́ць, прываражы́ць.

приворо́тный​^I разг. прываро́тны;

приворо́тная скаме́ечка прываро́тная ла́вачка.

приворо́тный​^II уст., обл. нагаво́рны, чараўні́чы;

приворо́тное зе́лье нагаво́рнае зе́лле.

приворо́ченный

1. прыве́рнуты;

2. прыве́рнуты, падве́рнуты;

3. прыста́ны, прыча́лены;

4. прычарава́ны, прываро́жаны; см. привороти́ть.

при́вранный разг. прыхлу́шаны, прыма́нены, прылга́ны.

привра́тник м.

1. бра́мнік, -ка м.; вартаўні́к пры варо́тах;

2. анат. прываро́тнік, -ка м.;

привра́тница ж. бра́мніца, -цы ж.; вартаўні́ца пры варо́тах.

привра́ть сов., разг. прыхлусі́ць, прымані́ць, прылга́ць.