Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

привста́ть сов. прыўста́ць.

привходи́ть несов., книжн. дабаўля́цца, далуча́цца.

привходя́щий (посторонний) пабо́чны; (случайный) выпадко́вы; (дополнительный) дадатко́вы;

привходя́щие обстоя́тельства пабо́чныя акалі́чнасці.

привыка́ние прывыка́нне, -ння ср.; прызвыча́йванне, -ння ср.;

привыка́ть несов. прывыка́ць; (осваиваться) прызвыча́йвацца;

нам не привыка́ть нам не прывыка́ць.

привы́кнуть сов. прывы́кнуць, мног. папрывыка́ць; (освоиться) прызвыча́іцца;

привы́чка прывы́чка, -кі ж., звы́чка, -кі ж.;

привы́чность прывы́чнасць, -ці ж., звы́чнасць, -ці ж.;

привы́чный

1. (ставший привычкой) прывы́чны; (обычный) звы́чны, звыча́йны;

привы́чный о́браз жи́зни прывы́чны (звы́чны, звыча́йны) спо́саб жыцця́;

привы́чное явле́ние звыча́йная (прывы́чная) з’я́ва;

2. (привыкший) звы́клы, прызвыча́ены;

он челове́к привы́чный ён чалаве́к звы́клы.

привяда́ть несов. (паступо́ва) вя́нуць.