Verbum

предводи́тельница ж. правады́рка, -кі ж.; кіраўні́ца, -цы ж.; важа́к, -ка́ м.; завада́тарка, -кі ж., завада́тай, -тая м.;

предводи́тельский

1. правады́рскі; кіраўні́чы, завада́тарскі, завада́тайскі;

2. марша́лкаўскі, прадвадзі́цельскі; см. предводи́тель;

предводи́тельство

1. (действие) правады́рства, -ва ср.; (руководство) кіраўні́цтва, -ва ср.; кама́ндаванне, -ння ср.;

под предводи́тельством ста́рого партиза́на пад кама́ндаваннем старо́га партыза́на;

предводи́тельство отря́дом кіраўні́цтва (кама́ндаванне) атра́дам;

2. (звание, должность дворянства) ист. марша́лкаўства, прадвадзі́цельства, -ва ср.;

предводи́тельствовать несов. быць правадыро́м; правады́рстваваць (у каго); быць (стая́ць) на чале́ (каго, чаго); (руководить) кірава́ць; (командовать) кама́ндаваць.

предвое́нный перадвае́нны.

предвозвести́ть сов., книжн., уст.

1. (предречь) прадказа́ць;

2. (возвестить заранее) спавясці́ць (напе́рад), абвясці́ць (напе́рад); прадвясці́ць.

предвозве́стник книжн., уст. прадве́снік, -ка м.;

предвозве́стница прадве́сніца, -цы ж.;

предвозвеща́ть несов., уст.

1. (предрекать) прадка́зваць;

2. (возвещать заранее) спавяшча́ць (напе́рад), абвяшча́ць (напе́рад); прадвяшча́ць;

предвозвеща́ться страд. прадка́звацца, прадвяшча́цца;