Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

глазча́тый у во́чкі, у бо́бкі.

гла́нды анат. гла́нды, -даў;

гла́нда ед. гла́нда, -ды ж.

глас (голос) уст. го́лас, -су м.;

глас вопию́щего в пусты́не книжн. крык адзіно́кага ў пусты́ні; ма́рны ля́мант.

гласи́ть несов., книжн.

1. (возвещать) апавяшча́ць, абвяшча́ць;

2. (говорить, содержать какое-л. утверждение) гавары́ць, каза́ць;

зако́н гласи́т зако́н гаво́рыць.

гла́сная сущ. (буква) гало́сная, -най ж.;

гла́сная под ударе́нием гало́сная пад на́ціскам.

гла́сно нареч., в знач. сказ. публі́чна, гало́сна;

гла́сность публі́чнасць, -ці ж., гало́снасць, -ці ж.;

преда́ть гла́сности даве́сці да ве́дама пу́блікі; апублікава́ць; вы́даць (та́йну).

гла́сныйI (открытый) публі́чны;

гла́сный суд публі́чны суд.

гла́сныйII лингв.;

1. прил. гало́сны;

гла́сный звук гало́сны гук;

2. сущ. гало́сны, -нага м.;

гла́сныйIII сущ., ист. гла́сны, -нага м.;

гла́сный городско́й ду́мы гла́сны гарадско́й ду́мы.