Verbum

лютеци́т хим. лютэцы́т, -ту м.

лю́тик бот. казяле́ц, -льцу́ м., лю́цік, -ка и (собир.) -ку м., курасле́п, -пу м.;

лю́тиковые мн., сущ., бот. казяльцо́выя, -вых, лю́цікавыя, -вых;

лю́тиковый казяльцо́вы, лю́цікавы.

лю́тневый муз., ист. лю́тневы;

лютни́ст муз., ист. лютні́ст, -та м.;

лю́тня лю́тня, -ні ж.

лю́то нареч.

1. лю́та;

2. (рьяно) заўзя́та; заця́та; з запа́лам;

лютова́нье лютава́нне, -ння ср.;

лютова́ть несов., прост. лютава́ць;