Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

наказа́тьII сов. (дать наказ, наставление) уст., прост. наказа́ць; (повелеть) загада́ць.

наказно́й ист. наказны́;

наказно́й атама́н наказны́ атама́н;

наказна́я гра́мота наказна́я гра́мата.

наказу́емость юр. кара́льнасць, -ці ж.;

наказу́емый кара́льны.

нака́зыватьI несов. кара́ць.

нака́зыватьII несов., уст., прост. (давать наказ, наставление) нака́зваць, дава́ць нака́з; (велеть) зага́дваць.

нака́зываться несов., страд. кара́цца; см. нака́зыватьI.

нака́л м.

1. (действие) напа́л, -лу м.;

2. (состояние, свойство) спец. напа́л, -лу м.;

бе́лый нака́л бе́лы напа́л;

ла́мпа непо́лного нака́ла ля́мпа няпо́ўнага напа́лу;

3. перен. (напряжение, возбуждение) напру́жанне, -ння ср.; абвастрэ́нне, -ння ср.;

нака́лённость

1. напа́ленасць, -ці ж., нагрэ́тасць, -ці ж.;

2. перен. (напряжённость) напру́жанасць, -ці ж.;

нака́лённый

1. прич. напа́лены, нагрэ́ты;

2. прил., перен. напру́жаны; (разъярённый) раз’ю́шаны;

нака́лённая атмосфе́ра напру́жаная атмасфе́ра.