привали́ть сов.
1. прывалі́ць, мног. папрыва́льваць;
привали́ть ка́мень к стене́ прывалі́ць ка́мень да сцяны́;
2. (прислонить, опереть) разг. прыпе́рці, мног. папрыпіра́ць, прыхіну́ць, мног. папрыхіна́ць, прыхілі́ць, мног. папрыхіля́ць;
3. (о судах) мор. прывалі́ць, падплы́сці, падплы́ць; (пристать к чему-л.) прыста́ць;
4. (прийти, появиться в большом количестве) разг. прывалі́ць;
5. (приехать, прийти, прибыть куда-л.) прост. прыпе́рці, прыпе́рціся, прысу́нуцца, прыцягну́цца;
◊
ему́ сча́стье привали́ло яму́ шча́сце прывалі́ла;
привали́ться разг.
1. (прислониться, опереться) прыпе́рціся, прыхіну́цца, прыхілі́цца;
2. см. привали́ть 3.
прива́льный мор. прыва́льны.
прива́ривание прыва́рванне, -ння ср.;
прива́ривать несов. прыва́рваць;
прива́риваться возвр., страд. прыва́рвацца;
привари́ть сов., в разн. знач. прывары́ць;
привари́ться прывары́цца;
прива́рка ж.
1. (действие) прыва́рка, -кі ж.; неоконч. прыва́рванне, -ння ср.;
2. (то, что приварено) прыва́рка, -кі ж.;