ма́стер ма́йстар, -тра м., разг. ма́йстра, -ра м.;
заводско́й ма́стер заво́дскі ма́йстар;
сапо́жный ма́стер шаве́ц;
золоты́х дел ма́стер залата́р, (ювелир) ювелі́р;
ма́стер спо́рта ма́йстар спо́рту;
ма́стер высо́ких урожа́ев ма́йстар высо́кіх ураджа́яў;
◊
ма́стер на все ру́ки ма́йстар на ўсе ру́кі;
де́ло ма́стера бои́тся погов. спра́ва ма́йстра баі́цца.
мастери́ть несов. майстрава́ць; прост. мэ́дзіць;
мастери́ца ж.
1. майстры́ха, -хі ж.;
2. (искусница) маста́чка, -кі ж., ма́йстар, -тра м.;
мастерови́то нареч., разг. уме́ла;
мастерови́тость
1. разг. уме́ласць, -ці ж.;
2. высо́кая прафесіяна́льнасць (прафесі́йнасць);
мастерови́тый
1. разг. уме́лы;
мастерови́тый челове́к уме́лы чалаве́к;
2. высокапрафесіяна́льны, высокапрафесі́йны; выда́тны;
мастерови́тый писа́тель высокапрафесіяна́льны (высокапрафесі́йны, выда́тны) пісьме́ннік;
мастерови́тый теа́тр высокапрафесіяна́льны (высокапрафесі́йны) тэа́тр;
мастерово́й сущ., уст. майстравы́, -во́га м., фабры́чны рабо́чы;
мастеровщи́на ж., собир., уст., прост. фабры́чныя рабо́чыя;
мастерска́я сущ. майстэ́рня, -ні ж.;
столя́рная мастерска́я сталя́рня;
мастерски́ нареч. па-майстэ́рску.