прибаю́кать сов., разг.
1. закалыха́ць, залюля́ць;
2. перен. (успокоить) заспако́іць.
прибега́тьI несов. (к прибежа́ть) прыбяга́ць.
прибега́тьII несов. (к прибе́гнуть) (обращаться) звярта́цца; (применять) ужыва́ць; см. прибе́гнуть.
прибе́гнуть сов. (обратиться) звярну́цца; (применить) ужы́ць;
прибе́гнуть к ору́жию ужы́ць збро́ю;
прибе́гнуть к врачу́ звярну́цца да ўрача́;
прибе́гнуть к кра́йним ме́рам ужы́ць кра́йнія ме́ры, зрабі́ць кра́йнія за́хады.
прибедни́ться сов. прыбе́дніцца, збе́дніцца;
прибедня́ться несов., разг. прыбядня́цца, збядня́цца.
прибежа́ть сов. прыбе́гчы, мног. папрыбяга́ць.
прибе́жище ср., книжн. прыста́нішча, -шча ср., прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.; (защита) абаро́на, -ны ж.
приберега́ть несов. прыхо́ўваць, прыберага́ць; (сберегать) зберага́ць;
приберега́ться страд. прыхо́ўвацца, прыберага́цца; зберага́цца;