Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ходу́ли мн.

1. хаду́лі, -ляў, ед. хаду́ля, -лі ж.; ды́бы, род. ды́баў, ед. ды́ба, род. ды́бы ж.;

2. перен. хаду́лі, -ляў, ед. хаду́ля, -лі ж.;

ходу́льность хаду́льнасць, -ці ж.;

ходу́льный хаду́льны;

ходу́ля хаду́ля, -лі ж.; ды́ба, род. ды́бы ж.

ходу́н разг. хаду́н, -на́ м., хадо́к, -дака́ м.;

ходуно́м ходи́ть хо́дырам хадзі́ць.

ходьба́ хада́, -ды́ ж., хадзьба́, -бы́ ж.;

ходя́чий в разн. знач. хадзя́чы;

ходя́чий больно́й хадзя́чы хво́ры;

ходя́чее выраже́ние хадзя́чы вы́раз;

ходя́чая и́стина хадзя́чая і́сціна;

ходя́чее мне́ние хадзя́чая ду́мка;

ходя́чая моне́та хадзя́чая мане́та.

хожде́ние ср. хаджэ́нне, -ння ср., хада́, -ды́ ж., хадня́, -ні́ ж.;

име́ть хожде́ние хадзі́ць, ужыва́цца, быць у абарачэ́нні.

хо́женый разг. хо́джаны.

хоза́р ист. хаза́р, -ра м.;