Verbum

мину́вший

1. прич. які́ (што) міну́ў;

2. прил. міну́лы.

ми́нус мат., перен. мі́нус, -са м.

Минуси́нск г. Мінусі́нск, -ка м.

минуси́нский мінусі́нскі.

мину́скул лингв. міну́скул, -ла м.;

мину́скульный міну́скульны.

минусова́ть несов. мінусава́ць.

ми́нусовый спец. мі́нусавы.

мину́та

1. (часть часа) міну́та, -ты ж.;

без 20 мину́т четы́ре без 20 міну́т чаты́ры;

10 мину́т пя́того 10 міну́т на пя́тую;

2. (короткий промежуток времени) хвілі́на, -ны ж., часі́на, -ны ж., часі́нка, -кі ж.;

3. (часть градуса) міну́та, -ты ж.;

80 гра́дусов 30 мину́т 80 гра́дусаў 30 міну́т;

◊

с мину́ты на мину́ту з хвілі́ны на хвілі́ну;

в свобо́дную мину́ту у во́льную хвілі́ну (часі́ну);

в да́нную мину́ту у гэ́ту хвілі́ну;

сию́ мину́ту за́раз, за́раз жа;

под влия́нием мину́ты пад уплы́вам хвілі́ны;

мину́тка разг. хвілі́нка, -кі ж., часі́нка, -кі ж.;

◊

на мину́тку на хвілі́нку (на часі́нку);