Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

rozbandażować

зак. разбінтаваць

rozbawić się

зак. развесяліцца

rozbeczeć się

зак. разм. разраўціся

rozbełtać

зак. разбоўтаць

rozbełtywać

незак. разбоўтваць

rozbestwić się

зак. раз’юшыцца, азвярэць

rozbestwienie

н. раз’юшанасць, азвярэнне

rozbestwiony

раз’юшаны, азвярэлы

rozbębnić

зак. разм. разгаласіць; разбалбатаць

rozbicie

rozbici|e

н.

1. разлом; паломка;

ulec ~u — разбіцца;

~e pociągu — крушэнне цягніка;

~e okrętu — караблекрушэнне;

2. разгром; паражэнне; параза;

3. разбіўка;

~e namiotu — разбіўка палаткі;

4. падзел; разбіўка;

~e na grupy — падзел на групы;

5. раскол; распад;

~e rodziny — распад сям’і;

6. раздробленасць;

~e partii politycznych — раздробленасць палітычных партый;

~e dzielnicowe гіст. удзельная раздробленасць;

~e jądra фіз. расшчапленне ядра