Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

figa

fig|a

ж.

1. фіга; інжыр;

2. жарт. фіга, дуля, кукіш;

pokazać ~ę — паказаць фігу (дулю);

~a z makiem! — дулю!; дуля з макам!

figiel

м. фіглярства, фіглі-міглі; свавольства; жарт;

o mały ~iel nie ... — ледзь не...; за малым не...;

spłatać komu figla — выкінуць каленца, паджартаваць з каго; разыграць каго

figlarny

гуллівы, жартаўлівы

figlarz

м. фігляр, свавольнік, дураслівец

figlować

незак. сваволіць

figowiec

м. фігавае дрэва

figowy

фігавы;

listek figowy — фігавы лісток

figura

figur|a

ж.

1. фігура;

~a geometryczna — геаметрычная фігура;

2. важная асоба;

3. фігура, постаць, талія;

suknia do ~y — сукенка да таліі;

4. прыдарожны крыж (з фігурай святога);

chodzić do ~y разм. хадзіць без паліто

figuralny

figuraln|y

1. фігурны;

kompozycja ~a — фігурная кампазіцыя;

2. муз. поліфанічны, шматгалосы

figurant

м.

1. фігурант;

2. падстаўная асоба