Verbum

ewidencja

ewidencj|a

ж.

1. ведамасць;

2. рэгістрацыя; улік;

~а działalności handlowej — рэгістрацыя гандлёвай дзейнасці;

~а inwestycji — улік капіталаўкладанняў;

~a pracy i płac — улік працы i заработнай платы;

prowadzić ~ę — весці ўлік;

wciągać do ~і — браць (ставіць) на ўлік

ewidencjonować

незак. весці ўлік

ewidencyjny

ewidencyjn|y

уліковы;

karta ~a — уліковая карта

ewidentnie

яўна, відавочна, бясспрэчна

ewidentny

яўны, відавочны; бясспрэчны

ewikcja

ж. юр. паручыцельства, заклад, гарантыя