Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbdeęioótuwyzż-.
bcdghijklmnpsśtwzż

rozstawny

раскладны, рассоўны

rozstąpić się

зак. расступіцца

rozstęp, ~u

м.

1. прамежак; адлегласць;

2. палігр. інтэрвал;

rozstęp na wiersz — праз адзін інтэрвал

rozstępować się

незак. расступацца

rozstrajać

незак. расстройваць; разладжваць

rozstrajać się

незак. расстройвацца; разладжвацца

rozstroić

зак. расстроіць; разладзіць;

rozstroić fortepian — разладзіць раяль

rozstroić się

зак. расстроіцца; разладзіцца

rozstrój, ~oju

rozstr|ój

м. расстройства;

~ój nerwowy — расстройства нерваў;

~ój żołądka — расстройства страўніка

rozstrzelać

зак. расстраляць