Verbum

rozsada

ж. с.-г. расада

rozsadnik

м. рассаднік;

rozsadnik zarazy — рассаднік заразы

rozsadzać

незак.

1. рассаджваць;

2. узрываць;

rozsadzać skały — узрываць скалы

rozsadzić

зак.

1. рассадзіць;

rozsadzić gości — рассадзіць гасцей;

2. узарваць; разарваць; разнесці

rozsądek, ~ku

м. розум; разважнасць;

zdrowy ~ek — здаровы розум;

kierować się ~kiem — кіравацца розумам;

przemówić komu do ~ku — звяртацца да розуму каго

rozsądnie

разважна, разумна

rozsądny

разважны, разумны

rozsądzić

зак. рассудзіць

rozsegregować

зак. рассартаваць

rozsiać

зак. рассеяць