Verbum

skaut

м. скаўт

skaza

ж.

1. загана; хіба, вада, дэфект;

~a na szkle — драпіна на шкле;

2. перан. пляма, ганьба, загана;

człowiek bez ~y — бездакорны (беззаганны) чалавек;

2. мед. алергія; дыятэз;

~a białkowa — алергія на бялок

skazać

зак.

1. прыгаварыць, прысудзіць;

skazać kogo na 5 lat więzienia — прыгаварыць каго да 5-і гадоў зняволення; прысудзіць каму 5 гадоў зняволення;

2. аддаць;

skazać na niepowodzenie — асудзіць на няўдачу

skazaniec

м. асуджаны, засуджаны

skazany

асуджаны, прысуджаны;

skazany na porażkę (niepowodzenie) — асуджаны на паражэнне (няўдачу)

skazić

зак.

1. сапсаваць, сказіць;

2. запляміць;

3. дэнатураваць

skazówka

ж.; гл. wskazówka 2

skazujący

асуджальны; абвінаваўчы;

wyrok skazujący — абвінаваўчы прысуд

skazywać

незак. асуджаць;

skazywać na niewygody — асуджаць на нягоды

skażać

незак.

1. псаваць; скажаць; перакручваць;

2. тэх. дэнатураваць