Verbum

rozbeczeć się

зак. разм. разраўціся

rozbełtać

зак. разбоўтаць

rozbełtywać

незак. разбоўтваць

rozbestwić się

зак. раз’юшыцца, азвярэць

rozbestwienie

н. раз’юшанасць, азвярэнне

rozbestwiony

раз’юшаны, азвярэлы

rozbębnić

зак. разм. разгаласіць; разбалбатаць

rozbicie

rozbici|e

н.

1. разлом; паломка;

ulec ~u — разбіцца;

~e pociągu — крушэнне цягніка;

~e okrętu — караблекрушэнне;

2. разгром; паражэнне; параза;

3. разбіўка;

~e namiotu — разбіўка палаткі;

4. падзел; разбіўка;

~e na grupy — падзел на групы;

5. раскол; распад;

~e rodziny — распад сям’і;

6. раздробленасць;

~e partii politycznych — раздробленасць палітычных партый;

~e dzielnicowe гіст. удзельная раздробленасць;

~e jądra фіз. расшчапленне ядра

rozbić

зак.

1. разбіць; раскалоць; пабіць;

rozbić samochód — разбіць машыну;

2. разбіць; пабіць; разграміць;

3. паставіць; размясціць; раскласці;

rozbić obóz — размясціцца лагерам;

rozbić namiot — паставіць палатку (намёт);

rozbić atom фіз. расшчапіць атам

rozbić się

зак.

1. разбіцца; раскалоцца;

2. падзяліцца;

3. парушыцца; разладзіцца