rozbić

зак.

1. разбіць; раскалоць; пабіць;

rozbić samochód — разбіць машыну;

2. разбіць; пабіць; разграміць;

3. паставіць; размясціць; раскласці;

rozbić obóz — размясціцца лагерам;

rozbić namiot — паставіць палатку (намёт);

rozbić atom фіз. расшчапіць атам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)