Verbum

roznosiciel

м. разносчык

roznosić

незак.

1. разносіць; рассейваць; распаўсюджваць;

2. разм. ахопліваць; апаноўваць; раздзімаць; распіраць;

~ła ją duma — яе распіраў гонар

rozochocić się

зак. разахвоціцца

rozognić się

зак.

1. загарэцца;

2. мед. запаліцца

rozognienie

н.

1. запаленне;

2. гарачнасць

rozorać

зак. разараць, узараць

rozorywać

незак. разорваць, узорваць

rozpacz

ж. роспач, адчай;

wpaść w rozpacz — упасці ў роспач (адчай)

rozpaczać

незак. траціць надзею; упадаць у роспач (адчай)

rozpaczliwie

роспачна; шалёна