Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbdeęioótuwyzż-.
bcdghijklmnpsśtwzż

rozmotać

зак. разматаць; разблытаць

rozmotanie

н. размотванне; размотка

rozmowa

rozmow|a

ж. размова, гаворка; гамонка;

~a telefoniczna — тэлефонная размова;

~a międzymiastowa — міжгародняя размова;

~a kwalifikacyjna — гутарка; сумоўе;

prowadzić ~y — весці перамовы

rozmowność

ж. гаварлівасць; балбатлівасць

rozmowny

гаваркі, гаварлівы; балбатлівы

rozmówca

м. суразмоўца

rozmówić się

зак.

1. разгаварыцца;

2. паразумецца

rozmówki

мн. размоўнік;

rozmówki polsko-angielskie — польска-англійскі размоўнік

rozmównica

ж. тэлефонная будка

rozmycie

н. размыў