Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbdeęioótuwyzż-.
bcdghijklmnpsśtwzż

rozkochać

зак. (kogo w sobie) закахаць, улюбіць; прымусіць палюбіць (пакахаць)

rozkochać się

зак.

1. w kim закахацца ў каго; палюбіць каго;

2. w czym упадабаць што

rozkojarzony

мед., псіх. дысацыяваны; рассеяны

rozkolportować

зак. распаўсюдзіць

rozkołysać

зак. раскалыхаць

rozkołysać się

зак. раскалыхацца

rozkop, ~u

м.

1. раскапанае месца; раскоп;

ulica pełna ~ów — на вуліцы шмат раскопаў;

2. ~y мн. раскопкі; раскопы

rozkopać

зак.

1. раскапаць;

2. скінуць (коўдру)

rozkopać się

зак. раскрыцца (скінуць з сябе коўдру)

rozkopywać

незак. раскопваць; разграбаць