Verbum

ciernie

мн. церні, цярноўнік

ciernik

м. заал. колюшка

cierniowy

cierniow|y

цярновы;

wieniec ~y (korona ~a) — цярновы вянок

ciernisty

ciernist|y

цярністы;

~a droga — цярністы шлях

cierń

м.; гл. ciernie

cierpiący

нездаровы; хворы

cierpieć

cierpi|eć

незак.

1. хварэць; пакутаваць; мучыцца;

~eć na wiele chorób — пакутаваць ад многіх хвароб;

2. цярпець; трываць;

sprawa nie cierpieć zwłoki — справа не церпіць адкладу;

~eć głód — галадаць;

nie ~ę go — цярпець яго не магу

cierpieć się

незак. ужываецца толькі з адмоўем;

nie cierpieć się — не выносіць; вельмі не любіць

cierpienie

н.

1. цярпенне; пакута; боль;

cierpienie fizyczne — фізічны боль;

2. хвароба

cierpiętnik

м. іран. пакутнік