Verbum

świstać

незак. свістаць

świstak

м.

1. заал. сурок (Marmota L.);

2. пусты арэх

świstek

м.

1. свісток;

2. кавалачак, абрывак, шматок (паперы);

napisać co na ~ku — запісаць што на шматку паперы

świszczący

свісцячы

świt, ~u

м. світанне, досвітак, золак;

o świcie — на світанні, досвіткам, на золку

świta

ж. світа

świtać

незак. світаць, развідняцца, развіднівацца;

myśl mi świtać — у мяне мільгае думка

świtanie

н. світанне, досвітак, золак

świtezianka

ж.

1. страказа;

2. русалка; свіцязянка (у возеры Свіцязь)

świtka

ж. світка