zadrgać
зак. задрыжаць; затрымцець
zadrwić
зак. z kogo/czego насмяяцца, пажартаваць, пакпіць з каго/чаго
zadrżeć
I зак.
1. падзерці; парваць;
2. задзерці; падняць;
zadrżeć ogon — задзерці хвост;
3. перан. пасварыцца; задзерціся з кім;
zadrżeć z kierownictwem — не паладзіць з начальствам;
zadrżeć brodę уст. задзерці бараду; хвост адкінуць
II
zadrż|eć
зак. задрыжаць; здрыгануцца;
~ałem na samą myśl o tym — я здрыгануўся ад адной думкі пра гэта
zaduch, ~u
м. духата, спёртае паветра, задуха
zadufać się
зак. заганарыцца; зазнацца
zadufany
саманадзейны, самаўпэўнены; пыхлівы; фанабэрысты; мардапышны
zadufek
м. разм. саманадзейны чалавек; ганарлівец; задавака
zaduma
zadum|a
ж. задуменнасць; задумлівасць; роздум;
wpaść w ~ę — упасці ў задуменнасць; задумацца