Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąeęginoópśuvwyż.
abcdgjklmnńopsśtuwźż

legislacyjny

заканадаўчы

legislatura

ж. легіслатура, заканадаўства

legitymacja

ж. пасведчанне асобы; білет;

legitymacja związkowa — прафсаюзны білет;

legitymacja służbowa — службовае пасведчанне;

legitymacja szkolna — вучнёўскі білет;

legitymacja studencka — студэнцкі білет;

legitymacja członkowska — членскі білет;

legitymacja ubezpieczeniowa — страхавы білет

legitymista

м. легітыміст

legitymizm, ~u

м. легітымізм

legitymować

незак.

1. правяраць дакументы;

2. кніжн. абгрунтоўваць; даваць права; упаўнаважваць

legitymować się

незак. прад’яўляць (паказваць) свае дакументы;

legitymować się dowodem osobistym — прад’яўляць (паказваць) пасведчанне асобы

legnąć

зак.; гл. lec

Legnica

ж. г. Лягніца

legować

незак. юр. завяшчаць