Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąeęiouw.
cdegjlłmnrsśzźż

jednoczesność

ж. адначасовасць

jednoczesny

адначасовы, адначасны

jednocześnie

адначасова, адначасна

jednoczyć

jednoczy|ć

незак. аб’ядноўваць, яднаць, злучаць;

zagrożenie jednoczyć ludzi — пагроза аб’ядноўвае людзей

jednoczyć się

незак. аб’ядноўвацца, яднацца, злучацца

jednodniowy

аднадзённы

jednofazowy

аднафазны

jednogatunkowy

1. аднасортны; аднагатунковы;

2. аднапародны

jednoglośnie

аднагалосна

jednogłośny

аднагалосны