Verbum

nadziać się

зак. натрапіць, напароцца

nadział

м.

1. (дзейнасць) надзел; надзяленне;

2. надзел; участак

nadzieja

nadziej|a

ж. надзея;

mieć ~ę — мець надзею, спадзявацца;

pokładać (w kim) ~ę — ускладаць (на каго) надзею;

stracić ~ę — страціць надзею;

łudzić się ~ą — ашукваць (зводзіць) сябе надзеямі;

czynić — ( komu)

~e — абнадзейваць (каго);

kobieta przy ~i — цяжарная

nadziemny

nadziemn|y

[nad-ziemny] надземны;

kolej ~a — надземная чыгунка; надземка

nadziemski

[nad-ziemski] незямны; звышнатуральны; цудоўны; надзвычайны

nadzienie

н. начынка, фарш

nadziewać

незак.

1. начыняць (чым);

2. надзяваць, насаджваць (на што)

nadziewany

надзяваны, начынены

nadzmysłowy

пазаадчувальны, звышадчувальны

nadzorca

м. [nad-zorca] дазорац, наглядчык