Verbum

rozczulić

зак. расчуліць; крануць

rozczulić się

зак. расчуліцца; крануцца

rozczyn, ~u

м. рошчына

rozczyniać

незак. рашчыняць

rozczytać się

зак. зачытацца

rozczytywać się

незак. зачытвацца;

rozczytywać się w poezji Mickiewicza — зачытвацца паэзіяй Міцкевіча; зачытвацца Міцкевічам

rozdać

зак. раздаць

rozdanie

н. раздача

rozdarcie

н. разрыў;

przeżywać wewnętrzne rozdarcie — перажываць унутраны (душэўны) разлад

rozdarować

зак. раздарыць