Verbum

strapić

зак. засмуціць

strapić się

зак. засмуціцца

strapienie

н. засмучэнне

strapiony

засмучаны, сумны

straszak

м.

1. жупел;

2. пугач

straszliwy

жахлівы; жудасны; страшны

straszny

страшны

straszyć

незак.

1. пужаць, палохаць, страшыць; пагражаць; лякаць; пудзіць;

2. з’яўляцца (пра прывіды);

w tym domu straszyć — у гэтым доме ёсць прывіды

straszydło

н. пудзіла; пужала; страшыдла;

strata

ж.

1. страта; згуба;

~a czasu — страта часу;

2. страта; урон; шкода; выдатак;

ponieść ~ę — панесці страты;

zyski i ~y — прыбыткі і страты (выдаткі);

~y w ludziach — чалавечыя страты; страты ў жывой сіле