Verbum

sens, ~u

м. сэнс;

pleść bez ~u — гаварыць недарэчнасці, плесці лухту;

to nie ma ~u — гэта недарэчна (бяссэнсіца);

w pewnym ~ie — у пэўным сэнсе

sensacja

ж.

1. сенсацыя;

2. ~e мн. разм. болі;

~e żołądkowe — болі ў страўніку

sensacyjny

сенсацыйны

sensat

м. разважны (сур’ёзны) чалавек

sensownie

разумна, разважна, разважліва;

mówić sensownie — гаварыць разважна

sensowny

асэнсаваны; разважны, разважлівы;

jego plan jest zupełnie sensowny — яго план цалкам разумны

sensualista

м. сенсуаліст

sensualizm, ~u

м. філ. сенсуалізм

sentencja

ж. сентэнцыя

sentencjonalny

сентэнцыйны