Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

spójność

ж. згуртаванасць; сувязь; яднанне; лучнасць

spółdzielca

м. член кааператыва

spółdzielczość

ж. кааперацыя;

spółdzielczość handlowa — гандлёвая кааперацыя;

spółdzielczość rolnicza — сельскагаспадарчая кааперацыя;

spółdzielczość wytwórcza — вытворчая кааперацыя

spółdzielczy

spółdzielcz|y

кааператыўны;

mieszkanie ~e — кааператыўная кватэра

spółdzielnia

ж. арцель; кааператыў;

spółdzielnia mieszkaniowa — жыллёвы кааператыў;

spółdzielnia pracy — працоўная арцель;

spółdzielnia spożywców — спажывецкі кааператыў

spółgłoska

ж. лінгв. зычны [гук]

spółka

spółk|a

ж. таварыства; суполка; аб’яднанне; кампанія; прадпрыемства;

~a akcyjna (kapitałowa) — акцыянернае таварыства (аб’яднанне);

~а handlowa — гандлёвае аб’яднанне;

~a ograniczoną odpowiedzialnością — таварыства з абмежаванай адказнасцю;

~а zagraniczna — замежнае прадпрыемства;

powołać ~ę — заснаваць таварыства;

~a siostrzana — даччыная кампанія;

~a joint-venture — сумеснае прадпрыемства;

do ~i z kim — разам; сумесна з кім;

wejść w ~ę — увайсці ў долю

spółkować

зак.

1. злучацца; купіцца;

2. здзяйсняць палавы акт; (пра жывёлу) спароўвацца

spółkowanie

н. савакупленне; (пра жывёлу) спараванне, спароўванне

spór, sporu

м. спрэчка