Verbum

zatraceniec

м. нягоднік; гарэза; свавольнік; вісус

zatracić

зак.

1. страціць; згубіць;

zatracić poczucie humoru — страціць пачуццё гумару;

2. знішчыць; вынішчыць

zatracony

1. страчаны; згублены;

2. разм. нягодны, невыносны;

ty bąku zatracony! — ах ты, нягоднік!

zatratować

зак. затаптаць;

zatratować w tłumie — затаптаць у натоўпе;

zatratować kopytami — затаптаць капытамі

zatrąbić

зак. затрубіць; падаць сігнал

zatrącać

незак.

1. czym трохі пахнуць, папахваць чым; нагадваць што;

2. o co закранаць што (у размове)

zatriumfować

зак. перамагчы; узяць верх

zatroskać się

зак. затурбавацца, устурбавацца

zatroskany

zatroskan|y

заклапочаны;

~а twarz — заклапочаны твар

zatroszczyć się

зак. (o kogo/co) патурбавацца, паклапаціцца (аб кім/чым; пра каго/што); узяць на сябе клопат (аб кім/чым; пра каго/што)