Verbum

spaczenie

н.

1. скрыўленне;

2. скажэнне

spaczony

1. скрыўлены;

2. скажоны

spaczyć

зак.

1. перакрывіць; скрывіць;

2. сказіць

spaczyć się

зак.

1. перакрывіцца;

2. сказіцца

spać

незак. спаць;

iść spać — ісці спаць;

chcę mi się spać — мне хочацца спаць;

licho nie śpi — ліха не спіць;

serce śpi — сэрца маўчыць

spad, ~u

м.

1. падзенне;

2. пакатасць; ухіл; нахіл; схіл

spadać

spada|ć

незак.

1. падаць; звальвацца; валіцца; зрывацца;

2. падаць; зніжацца; змяншацца; слабець;

3. абрыньвацца; звальвацца; нападаць; удараць;

4. падаць; звісаць; спадаць;

\\j! разм. адчапіся!; адлезь!

spadek, ~ku

spad|ek

м.

1. спад; падзенне, зніжэнне;

~ek cen — зніжэнне цэн;

~ek dochodów — паніжэнне даходаў;

~ek produkcji — падзенне вытворчасці;

~ek wartości akcji — спад (падзенне) вартасці акцый;

~ek zysków — паніжэнне прыбыткаў;

2. пакатасць;

3. спадчына;

dostać co w ~ku po kim — атрымаць што ў спадчыну ад каго;

4. змяншэнне (вады); спад

spadkobierca

м. спадчыннік; наследнік; спадкаемца

spadkobierczyni

ж. спадчынніца; наследніца