Verbum

czołg, ~u

м. танк

czołgać się

czołga|ć się

незак. поўзаць; паўзці;

~jąc się — паўзком;

~ć się przed kim — поўзаць перад кім; прыніжацца

czołganie się

н. поўзанне

czołgista

м. танкіст

czołgowy

танкавы

czoło

czoł|o

н.

1. лоб; чало;

2. галава; пярэдняя частка;

~o kolumny — галава калоны;

wysunąć się na czoło — а) выйсці наперад;

выйсці на першы план;

bić ~em — кланяцца;

na czele — на чале;

w pocie ~a — у поце чала;

stawić ~o — аказаць супраціўленне;

człowiek miedzianego ~a — нахабны (бессумленны) чалавек

czołobitność

ж. рабалепства; нізкапаклонства

czołobitny

рабалепны;

ukłon czołobitny — рабалепны паклон

czołowy

czołow|y

1. лобны;

2. галоўны; асноўны; галаўны; пярэдні;

~a rola — галоўная роля;

~e stanowisko — вядучае (кіруючае; кіроўнае) становішча;

uderzenie ~e — галаўны ўдар

czołówka

ж.

1. галава калоны; авангард;

2. першая паласа газеты; перадавіца; цітры ў пачатку фільма;

w ~ce — на чале; наперадзе; у авангардзе