Verbum

zaprzeczyć

zaprzeczy|ć

зак.

1. адказаць адмоўна; запярэчыць; не згадзіцца;

nie można ~ć — нельга не пагадзіцца;

2. абвергнуць;

~ć pogłoskom — абвергнуць чуткі;

3. komu czego не прызнаць за кім чаго;

~ć — komuprawa — не прызнаць за кім права

zaprzeć się

зак.

1. адперціся;

2. kogo/czego адрачыся; адмовіцца

zaprzedać

зак. прадаць, здрадзіць каму/чаму;

zaprzedać ojczyznę — прадаць радзіму; здрадзіць радзіме

zaprzedać się

зак. прадацца;

zaprzedać się wrogom — прадацца ворагам;

zaprzedać się diabłu — прадаць душу д’яблу

zaprzedaniec

м. здраднік; юда

zaprzedawać

незак. прадаваць, здраджваць

zaprzedawać się

незак. прадавацца

zaprzepaścić

зак.

1. згубіць; запрапасціць; падзець;

2. разм. загубіць; растраціць;

zaprzepaścić swój talent — загубіць (свой) талент;

zaprzepaścić całą sprawę — загубіць (сапсаваць) усю справу

zaprzepaścić się

зак. падзецца; згубіцца; прапасці

zaprzestać

зак. czego перастаць;

zaprzestać pracy — спыніць працу; перастаць працаваць