ч,
1. Дваццаць шостая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «чэ».
2. Глухі, пярэднеязычны, змычна-шчылінны, шыпячы зычны гук.
ч,
1. Дваццаць шостая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «чэ».
2. Глухі, пярэднеязычны, змычна-шчылінны, шыпячы зычны гук.
ча-ча-ча,
Хуткі танец лацінаамерыканскага паходжання, які выконваецца ў рытмічнай манеры, а таксама музыка да гэтага танца.
чабан, ‑а,
Пастух, які пасе авечы статак.
[Цюрк.]
чабанка, ‑і,
чабаноў, ‑ова.
Які належыць чабану.
чабанскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да чабана, належыць чабану.
чабаніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць;
Быць чабаном; пасвіць авечкі.
чабаровы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да чабару.
2. Прыгатаваны з чабару; сабраны з кветак чабару.
3. Які парос чабаром.
чабарок, ‑рку,
чабор, ‑бару,
Травяністая духмяная расліна сямейства губакветных з дробнымі ружова-ліловымі ці белымі кветкамі.