Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в г д е ё ж з к л м н о п р с т у ў х ц ч ш я

а е л р с у

і́пуцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	і́пуцкі	і́пуцкая	і́пуцкае	і́пуцкія
Р.	і́пуцкага	і́пуцкай і́пуцкае	і́пуцкага	і́пуцкіх
Д.	і́пуцкаму	і́пуцкай	і́пуцкаму	і́пуцкім
В.	і́пуцкі (неадуш.) і́пуцкага (адуш.)	і́пуцкую	і́пуцкае	і́пуцкія (неадуш.) і́пуцкіх (адуш.)
Т.	і́пуцкім	і́пуцкай і́пуцкаю	і́пуцкім	і́пуцкімі
М.	і́пуцкім	і́пуцкай	і́пуцкім	і́пуцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

І́пуць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	І́пуць
Р.	І́пуці
Д.	І́пуці
В.	І́пуць
Т.	І́пуццю
М.	І́пуці