ізраджа́ць
‘здраджваць каму-небудзь, чаму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ізраджа́ю |
ізраджа́ем |
2-я ас. |
ізраджа́еш |
ізраджа́еце |
3-я ас. |
ізраджа́е |
ізраджа́юць |
Прошлы час |
м. |
ізраджа́ў |
ізраджа́лі |
ж. |
ізраджа́ла |
н. |
ізраджа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ізраджа́й |
ізраджа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ізраджа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ізра́іль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ізра́іль |
Р. |
Ізра́іля |
Д. |
Ізра́ілю |
В. |
Ізра́іль |
Т. |
Ізра́ілем |
М. |
Ізра́ілі |
ізра́ільскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ізра́ільскі |
ізра́ільская |
ізра́ільскае |
ізра́ільскія |
Р. |
ізра́ільскага |
ізра́ільскай ізра́ільскае |
ізра́ільскага |
ізра́ільскіх |
Д. |
ізра́ільскаму |
ізра́ільскай |
ізра́ільскаму |
ізра́ільскім |
В. |
ізра́ільскі (неадуш.) ізра́ільскага (адуш.) |
ізра́ільскую |
ізра́ільскае |
ізра́ільскія (неадуш.) ізра́ільскіх (адуш.) |
Т. |
ізра́ільскім |
ізра́ільскай ізра́ільскаю |
ізра́ільскім |
ізра́ільскімі |
М. |
ізра́ільскім |
ізра́ільскай |
ізра́ільскім |
ізра́ільскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
ізраільця́нін
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ізраільця́нін |
ізраільця́не |
Р. |
ізраільця́ніна |
ізраільця́н |
Д. |
ізраільця́ніну |
ізраільця́нам |
В. |
ізраільця́ніна |
ізраільця́н |
Т. |
ізраільця́нінам |
ізраільця́намі |
М. |
ізраільця́ніне |
ізраільця́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ізраільця́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ізраільця́нка |
ізраільця́нкі |
Р. |
ізраільця́нкі |
ізраільця́нак |
Д. |
ізраільця́нцы |
ізраільця́нкам |
В. |
ізраільця́нку |
ізраільця́нак |
Т. |
ізраільця́нкай ізраільця́нкаю |
ізраільця́нкамі |
М. |
ізраільця́нцы |
ізраільця́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.