ізю́бр
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ізю́бр | ізю́бры | |
| ізю́бра | ізю́браў | |
| ізю́бру | ізю́брам | |
| ізю́бра | ізю́браў | |
| ізю́брам | ізю́брамі | |
| ізю́бры | ізю́брах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэнніізю́бравы
прыметнік, адносны
| ізю́бравы | ізю́бравая | ізю́бравае | ізю́бравыя | |
| ізю́бравага | ізю́бравай ізю́бравае |
ізю́бравага | ізю́бравых | |
| ізю́браваму | ізю́бравай | ізю́браваму | ізю́бравым | |
| ізю́бравы ( ізю́бравага ( |
ізю́бравую | ізю́бравае | ізю́бравыя ( ізю́бравых ( |
|
| ізю́бравым | ізю́бравай ізю́браваю |
ізю́бравым | ізю́бравымі | |
| ізю́бравым | ізю́бравай | ізю́бравым | ізю́бравых | |
Крыніцы:
Ізю́мава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Ізю́мава | |
| Ізю́мава | |
| Ізю́маву | |
| Ізю́мава | |
| Ізю́мавам | |
| Ізю́маве |