Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шы́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	шы́х
Р.	шы́ху
Д.	шы́ху
В.	шы́х
Т.	шы́хам
М.	шы́ху

Крыніцы: piskunou2012.

шыхава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	шыхава́нне
Р.	шыхава́ння
Д.	шыхава́нню
В.	шыхава́нне
Т.	шыхава́ннем
М.	шыхава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

шыхава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	шыху́юся	шыху́емся
2-я ас.	шыху́ешся	шыху́ецеся
3-я ас.	шыху́ецца	шыху́юцца
Прошлы час
м.	шыхава́ўся	шыхава́ліся
ж.	шыхава́лася
н.	шыхава́лася
Загадны лад
2-я ас.	шыху́йся	шыху́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час	шыху́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

шыхану́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	шыхану́	шыханё́м
2-я ас.	шыхане́ш	шыханяце́
3-я ас.	шыхане́	шыхану́ць
Прошлы час
м.	шыхану́ў	шыхану́лі
ж.	шыхану́ла
н.	шыхану́ла
Загадны лад
2-я ас.	шыхані́	шыхані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	шыхану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Шы́хаў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Шы́хаў
Р.	Шы́хава
Д.	Шы́хаву
В.	Шы́хаў
Т.	Шы́хавам
М.	Шы́хаве

шы́хнуць

‘прашаптаць, сказаць паўшэптам што-небудзь і без прамога дапаўнення; абурыцца; адсекчы, падрапаць што-небудзь, ударыць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (па чым-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	шы́хну	шы́хнем
2-я ас.	шы́хнеш	шы́хнеце
3-я ас.	шы́хне	шы́хнуць
Прошлы час
м.	шы́хнуў	шы́хнулі
ж.	шы́хнула
н.	шы́хнула
Загадны лад
2-я ас.	шы́хні	шы́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час	шы́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

шы́хта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	шы́хта	шы́хты
Р.	шы́хты	шы́хт шы́хтаў
Д.	шы́хце	шы́хтам
В.	шы́хту	шы́хты
Т.	шы́хтай шы́хтаю	шы́хтамі
М.	шы́хце	шы́хтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шыхтава́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	шыхтава́льны	шыхтава́льная	шыхтава́льнае	шыхтава́льныя
Р.	шыхтава́льнага	шыхтава́льнай шыхтава́льнае	шыхтава́льнага	шыхтава́льных
Д.	шыхтава́льнаму	шыхтава́льнай	шыхтава́льнаму	шыхтава́льным
В.	шыхтава́льны (неадуш.) шыхтава́льнага (адуш.)	шыхтава́льную	шыхтава́льнае	шыхтава́льныя (неадуш.) шыхтава́льных (адуш.)
Т.	шыхтава́льным	шыхтава́льнай шыхтава́льнаю	шыхтава́льным	шыхтава́льнымі
М.	шыхтава́льным	шыхтава́льнай	шыхтава́льным	шыхтава́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

шыхтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	шыхтава́нне
Р.	шыхтава́ння
Д.	шыхтава́нню
В.	шыхтава́нне
Т.	шыхтава́ннем
М.	шыхтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

шыхтава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	шыхтава́ны	шыхтава́ная	шыхтава́нае	шыхтава́ныя
Р.	шыхтава́нага	шыхтава́най шыхтава́нае	шыхтава́нага	шыхтава́ных
Д.	шыхтава́наму	шыхтава́най	шыхтава́наму	шыхтава́ным
В.	шыхтава́ны (неадуш.) шыхтава́нага (адуш.)	шыхтава́ную	шыхтава́нае	шыхтава́ныя (неадуш.) шыхтава́ных (адуш.)
Т.	шыхтава́ным	шыхтава́най шыхтава́наю	шыхтава́ным	шыхтава́нымі
М.	шыхтава́ным	шыхтава́най	шыхтава́ным	шыхтава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)