Verbum

анлайнавы слоўнік

цюме́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	цюме́нскі	цюме́нская	цюме́нскае	цюме́нскія
Р.	цюме́нскага	цюме́нскай цюме́нскае	цюме́нскага	цюме́нскіх
Д.	цюме́нскаму	цюме́нскай	цюме́нскаму	цюме́нскім
В.	цюме́нскі (неадуш.) цюме́нскага (адуш.)	цюме́нскую	цюме́нскае	цюме́нскія (неадуш.) цюме́нскіх (адуш.)
Т.	цюме́нскім	цюме́нскай цюме́нскаю	цюме́нскім	цюме́нскімі
М.	цюме́нскім	цюме́нскай	цюме́нскім	цюме́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Цюме́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

цю́мканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

цю́мкаць

‘свістаць (пра кулю і інш.)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

цю́мкнуць

‘свіснуць (пра кулю і інш.)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.