Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в е ё і к м н о у х ы ь э ю я

б г д і к л н п р ў х ц ю

цаката́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	цаката́нне
Р.	цаката́ння
Д.	цаката́нню
В.	цаката́нне
Т.	цаката́ннем
М.	цаката́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

цаката́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	цакачу́	цако́чам
2-я ас.	цако́чаш	цако́чаце
3-я ас.	цако́ча	цако́чуць
Прошлы час
м.	цаката́ў	цаката́лі
ж.	цаката́ла
н.	цаката́ла
Загадны лад
2-я ас.	цакачы́	цакачы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час	цако́чучы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.