лэ́ўдзік
‘злодзей’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лэ́ўдзік | лэ́ўдзікі | |
| лэ́ўдзіка | лэ́ўдзікаў | |
| лэ́ўдзіку | лэ́ўдзікам | |
| лэ́ўдзіка | лэ́ўдзікаў | |
| лэ́ўдзікам | лэ́ўдзікамі | |
| лэ́ўдзіку | лэ́ўдзіках |
Крыніцы:
лэ́ўдзік
‘злодзей’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лэ́ўдзік | лэ́ўдзікі | |
| лэ́ўдзіка | лэ́ўдзікаў | |
| лэ́ўдзіку | лэ́ўдзікам | |
| лэ́ўдзіка | лэ́ўдзікаў | |
| лэ́ўдзікам | лэ́ўдзікамі | |
| лэ́ўдзіку | лэ́ўдзіках |
Крыніцы:
лэ́ўдзіць
‘красці што-небудзь; займацца кражамі, быць злодзеем (без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| лэ́ўджу | лэ́ўдзім | |
| лэ́ўдзіш | лэ́ўдзіце | |
| лэ́ўдзіць | лэ́ўдзяць | |
| Прошлы час | ||
| лэ́ўдзіў | лэ́ўдзілі | |
| лэ́ўдзіла | ||
| лэ́ўдзіла | ||
| Загадны лад | ||
| лэ́ўдзі | лэ́ўдзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| лэ́ўдзячы | ||
Крыніцы:
лэ́ўт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лэ́ўт | лэ́ўты | |
| лэ́ўта | лэ́ўтаў | |
| лэ́ўту | лэ́ўтам | |
| лэ́ўт | лэ́ўты | |
| лэ́ўтам | лэ́ўтамі | |
| лэ́ўце | лэ́ўтах |
Крыніцы:
лэ́ўтар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лэ́ўтар | лэ́ўтары | |
| лэ́ўтара | лэ́ўтараў | |
| лэ́ўтару | лэ́ўтарам | |
| лэ́ўтара | лэ́ўтараў | |
| лэ́ўтарам | лэ́ўтарамі | |
| лэ́ўтару | лэ́ўтарах |
Крыніцы: