Verbum

анлайнавы слоўнік

лухта́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

лухтаме́льшчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	лухтаме́льшчына
Р.	лухтаме́льшчыны
Д.	лухтаме́льшчыне
В.	лухтаме́льшчыну
Т.	лухтаме́льшчынай лухтаме́льшчынаю
М.	лухтаме́льшчыне

Крыніцы: piskunou2012.

лухто́вы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лухто́вы	лухто́вая	лухто́вае	лухто́выя
Р.	лухто́вага	лухто́вай лухто́вае	лухто́вага	лухто́вых
Д.	лухто́ваму	лухто́вай	лухто́ваму	лухто́вым
В.	лухто́вы (неадуш.) лухто́вага (адуш.)	лухто́вую	лухто́вае	лухто́выя (неадуш.) лухто́вых (адуш.)
Т.	лухто́вым	лухто́вай лухто́ваю	лухто́вым	лухто́вымі
М.	лухто́вым	лухто́вай	лухто́вым	лухто́вых

Крыніцы: piskunou2012.

лухце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

лухці́ць

‘лухціць што-небудзь (лухціць недарэчнасці) і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.