кме́ціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кме́ціна |
кме́ціны |
| Р. |
кме́ціны |
кме́цін |
| Д. |
кме́ціне |
кме́цінам |
| В. |
кме́ціну |
кме́ціны |
| Т. |
кме́цінай кме́цінаю |
кме́цінамі |
| М. |
кме́ціне |
кме́цінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
кме́ціць
‘разумець, цяміць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кме́чу |
кме́цім |
| 2-я ас. |
кме́ціш |
кме́ціце |
| 3-я ас. |
кме́ціць |
кме́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
кме́ціў |
кме́цілі |
| ж. |
кме́ціла |
| н. |
кме́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
кме́ць |
кме́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
кме́цячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кме́ць
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кме́ць |
кме́ці |
| Р. |
кме́ця |
кме́цяў |
| Д. |
кме́цю |
кме́цям |
| В. |
кме́ця |
кме́цяў |
| Т. |
кме́цем |
кме́цямі |
| М. |
кме́цю |
кме́цях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кме́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кме́чаны |
кме́чаная |
кме́чанае |
кме́чаныя |
| Р. |
кме́чанага |
кме́чанай кме́чанае |
кме́чанага |
кме́чаных |
| Д. |
кме́чанаму |
кме́чанай |
кме́чанаму |
кме́чаным |
| В. |
кме́чаны (неадуш.) кме́чанага (адуш.) |
кме́чаную |
кме́чанае |
кме́чаныя (неадуш.) кме́чаных (адуш.) |
| Т. |
кме́чаным |
кме́чанай кме́чанаю |
кме́чаным |
кме́чанымі |
| М. |
кме́чаным |
кме́чанай |
кме́чаным |
кме́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
кмі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
кмі́н |
| Р. |
кмі́ну |
| Д. |
кмі́ну |
| В. |
кмі́н |
| Т. |
кмі́нам |
| М. |
кмі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
кмі́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кмі́нны |
кмі́нная |
кмі́ннае |
кмі́нныя |
| Р. |
кмі́ннага |
кмі́ннай кмі́ннае |
кмі́ннага |
кмі́нных |
| Д. |
кмі́ннаму |
кмі́ннай |
кмі́ннаму |
кмі́нным |
| В. |
кмі́нны (неадуш.) |
кмі́нную |
кмі́ннае |
кмі́нныя (неадуш.) |
| Т. |
кмі́нным |
кмі́ннай кмі́ннаю |
кмі́нным |
кмі́ннымі |
| М. |
кмі́нным |
кмі́ннай |
кмі́нным |
кмі́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Кмі́ты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Кмі́ты |
| Р. |
Кмі́т Кмі́таў |
| Д. |
Кмі́там |
| В. |
Кмі́ты |
| Т. |
Кмі́тамі |
| М. |
Кмі́тах |