гірча́ць
‘брахаць (напр., пра сабаку)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гірчу́ |
гірчы́м |
2-я ас. |
гірчы́ш |
гірчыце́ |
3-я ас. |
гірчы́ць |
гірча́ць |
Прошлы час |
м. |
гірча́ў |
гірча́лі |
ж. |
гірча́ла |
н. |
гірча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гірчы́ |
гірчы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гірчучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
гірчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гірчэ́нне |
Р. |
гірчэ́ння |
Д. |
гірчэ́нню |
В. |
гірчэ́нне |
Т. |
гірчэ́ннем |
М. |
гірчэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гірчэ́ць
‘брахаць (напр., пра сабаку)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гірчу́ |
гірчы́м |
2-я ас. |
гірчы́ш |
гірчыце́ |
3-я ас. |
гірчы́ць |
гірча́ць |
Прошлы час |
м. |
гірчэ́ў |
гірчэ́лі |
ж. |
гірчэ́ла |
н. |
гірчэ́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гірчы́ |
гірчы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гірчучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Гі́ры
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гі́ры |
Р. |
Гі́р Гі́раў |
Д. |
Гі́рам |
В. |
Гі́ры |
Т. |
Гі́рамі |
М. |
Гі́рах |
Гі́рыкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гі́рыкі |
Р. |
Гі́рыкаў |
Д. |
Гі́рыкам |
В. |
Гі́рыкі |
Т. |
Гі́рыкамі |
М. |
Гі́рыках |
Гіры́мшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Гіры́мшчына |
Р. |
Гіры́мшчыны |
Д. |
Гіры́мшчыне |
В. |
Гіры́мшчыну |
Т. |
Гіры́мшчынай Гіры́мшчынаю |
М. |
Гіры́мшчыне |
Гі́рына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Гі́рына |
Р. |
Гі́рына |
Д. |
Гі́рыну |
В. |
Гі́рына |
Т. |
Гі́рынам |
М. |
Гі́рыне |
Гі́рыны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гі́рыны |
Р. |
Гі́рын Гі́рынаў |
Д. |
Гі́рынам |
В. |
Гі́рыны |
Т. |
Гі́рынамі |
М. |
Гі́рынах |
Гірычпо́ль
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Гірычпо́ль |
Р. |
Гірычпо́ля |
Д. |
Гірычпо́лю |
В. |
Гірычпо́ль |
Т. |
Гірычпо́лем |
М. |
Гірычпо́лі |
Гі́рычы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гі́рычы |
Р. |
Гі́рыч Гі́рычаў |
Д. |
Гі́рычам |
В. |
Гі́рычы |
Т. |
Гі́рычамі |
М. |
Гі́рычах |